Trudne początki

Miejscowość Szufnarowa od początku swego istnienia należała do parafii Niewodna. W latach dwudziestych mieszkańcy myśleli o budowie własnej świątyni, jednak starania o budowę świątyni rozpoczęto dopiero w 1955 r. Kiedy zaczęto gromadzić materiały budowlane, władze państwowe nie wyraziły zgody na budowę obiektu sakralnego, a zbudowane szopy na materiały budowlane rozebrano.
W 1969 r. Bożydar Tęczar, w którego domu odbywała się katechizacja, zaproponował sprzedaż domu wraz z gospodarstwem na cele sakralne. Organizację parafii Ordynariusz Przemyski zlecił ks. Bronisławowi Domino, wikariuszowi z Niewodnej.
Początki były bardzo trudne. Od początku kwietnia 1970 r. ks. Bronisław Domino zamieszkał w Szufnarowej. Początkowo Msze św. w dni powszednie celebrował w mieszkaniu, natomiast w niedziele i święta w kościele parafialnym w Niewodnej. 1 czerwca 1970 r. został on mianowany rektorem placówki duszpasterskiej w Szufnarowej.
Budowę kościoła rozpoczęto 27 marca 1971 r. Na budowę nie było pozwolenia. Wiązało się to z nakładanymi na ks. Proboszcza karami finansowymi: za remont plebani zasądzono 6 tys. zł, za budowę kościoła 11 tys. zł. 14 kwietnia 1971 r. podczas obchodów peregrynacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej bp Ignacy Tokarczuk poświęcił świątynię. Na warunki parafii świątynia była jednak zbyt mała, dlatego szybko zaczęto ją rozbudowywać Już w 1975 r. dobudowano dalszą część o wiele większą od poprzedniej.
To wiązało się z dalszymi rozprawami sądowymi i kolejną karą w wysokości 42 tys. zł. Oraz roku więzienia w zawieszeniu na 4 lata. Po rozbudowie nowy kościół został poświęcony przez bp. Ignacego Tokarczuka.
Po upływie czasu zawieszenia kary ks. Bronisław rozpoczął organizację budowy plebanii.